Wanneer opdrachtgevers weten hoe ze met een uitvraag het beste uit de markt kunnen halen, kan de hele keten daar op inspelen. Binnen dit thema geven we een beknopt antwoord op de meest gestelde vraag uit ons netwerk. Benieuwd waar deze thema’s op gebaseerd zijn? Dat kun je hier lezen.

Praktische vraag

Hoe zorg je dat je inkoopproces zo wordt ingericht dat secundaire materialen een serieuze plek krijgen in een nieuw bouwwerk?

Om secundaire materialen een serieuze plek te geven in een inkoopproces zal je de toepassing ook moeten stimuleren of zelfs verplichten. We moeten in elk geval deze twee soorten opdrachtgevers onderscheiden:

1. De opdrachtgever zonder eigen vastgoedportefeuille en assetmanagement. Die is voor zijn secundaire materialen volledig afhankelijk van wat er in de markt beschikbaar is. Dat betekent dat er in een uitvraag expliciet gescoord moet worden op toepassing van secundaire materialen.

2. De opdrachtgever met eigen vastgoedportefeuille en assetmanagement. Daarvan is een eerste stap om te inventariseren welke materialen vrij gaan komen van welke kwaliteit, op welke termijn. De tweede stap is om die te matchen met de uitvraag naar een nieuw gebouw waarbij of de vrijkomende gebouwen of de donorgebouwen de verplichte basis zijn voor het invullen van de opdracht. Nb. Niet bouwen en het hergebruiken van een bestaand gebouw is dus altijd beter, qua materiaalgebruik en emissie.

Bovenstaande impliceert dat een strak ingericht inkoopproces eigenlijk geen optie is omdat hierin ambitie centraal moet staan en de samenwerkingspartners allemaal de kans moeten krijgen een optimale bijdrage te leveren aan het bereiken van de ambitie.

Belangrijk is om je hierbij te realiseren dat een heel gebouw uit secundaire materialen bijna niet mogelijk is. Er is namelijk veel tijd nodig in het ontwerp en de realisatie, wat een andere tijdlijn vergt, evenals anders samenwerken in de keten. Het bouwbesluit stelt nu ook hele andere eisen aan een gebouw dan in de tijd dat het donorgebouw gebouwd werd.