enz Remake in Haarlem leidt sinds half augustus mensen op voor het vinden van een normale baan. Dit doen wij in onze pas gebouwde grondstoffenhub in Haarlem. Een eerste groep vluchtelingen krijgt van ons Nederlandse les op de werkvloer in combinatie met werkervaring. Zij mogen werken aan prachtige producten van oude treinvloeren, onder begeleiding van Makers bij MAAK, en ervaren aan den lijve het samenwerken in ons land in de Nederlandse taal. Liever iets meer tijd nemen dan snel in het Engels overschakelen is het devies.
Ons collectief ‘enz remake’ werkt net een jaar aan het herbestemmen van de oude treinvloeren van de VIRM dubbeldekkertreinen. NS Treinmodernisering had nog geen bestemming van zo’n 10.000 vierkante meter aan treinvloer die 20 jaar lang ons allemaal wel eens gedragen heeft op wel 5,4 miljoen kilometer door ons landje. Nu geven wij in Haarlem de vloeren een nieuw leven. Een deel gaat terug naar de NS in de vorm van prachtige producten.
Dit doen wij met 8 partners, volgens de circulaire principes en dus ook met mensen die nog te weinig toegang tot de Nederlandse economie hebben. Dit is niet gemakkelijk, ook omdat ‘ ‘enz’ zelf nog in een opstartfase zit. Het budget is eigenlijk te laag, de opstarttijd is te kort en we hadden bovendien nog te weinig handen om voluit met de productie te starten. In augustuswaren we al aan het produceren terwijl we de loods nog aan het afbouwen waren.
Ons zesde circulaire principe is “Betrek mensen, of het nu gebruikers, belanghebbenden, werknemers of mensen met een afstand tot de economie zijn. Zij zijn het die jouw product of dienst uiteindelijk waarde geven”. Een extra dimensie bij de opstart van ons collectief. Met lokale samenwerkende jobcoaches voor vluchtelingen met een status kwamen wij tot de afspraak om vluchtelingen in ongeveer drie maanden op te leiden voor de bouw of voor timmerbedrijf en hen daarnaast ook nog Nederlands op de werkvloer te leren. Bij enz werken inmiddels mensen uit Syrië, Iran en Eritrea.
Mijn ervaringen uit een eerder project met vluchtelingen kon ik nu goed gebruiken om het proces met onze eerste groep vluchtelingen op te pakken. Bij ons in de loods is het belangrijk om wel op tijd te komen. Vervelende berichten uit het eigen land mogen dan wel de – terechte – aandacht krijgen. Nu meer tijd nemen voor persoonlijke dingen en voor de Nederlandse taal verdient zich echt terug in een ‘normaal werktempo’ later in de stageperiode. Een betaalde baan bij een lokale werkgever is mijn hoop voor hen als zij na deze drie maanden genoeg ervaring hebben opgedaan. Onze eerste vluchteling werkt trouwens nu voor enkele dagen per week betaald bij ons en wij verwachten dat hij ook steeds meer verantwoordelijkheden op zich gaat nemen.
Dit werk is niet alleen circulair, maar ook prachtig in al de ervaringen die wij er zelf voor terugkrijgen. Twee vluchtelingen blijken elkaar nog te kennen van de lagere school in hun eigen land. En wat zijn onze medewerkers trots op de gezamenlijke prestaties en producten, zoals een bar die op de Dutch Design week stond in de stand van de NS.